ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Γνωστή από το 2002 π.Χ.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Γνωστή από το 2002 π.Χ.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

2002 π.Χ. Κατά την εποχή των Σουμερίων, βρέθηκαν σε επιγραφή από άργιλο οι πρώτες χρήσης της Αλόης.

1550 π.Χ. Αιγυπτιακός πάπυρος Ebers. Φύλλα σε μίξη με άλλους παράγοντες. 

400 π.Χ. Τα φύλα Αλόης ως επεξεργασμένο προϊόν εξάγονται στην Ασία. Ολόκληρο το φύλλο χρησιμοποιείται για εσωτερική χρήση.
Εμπορική ανάπτυξη από τους Άραβες σε όλη την δυτική Ασία.
Φυτά που καλλιεργούνται και που χρησιμοποιούνται στην Ινδία (μια πρακτική που συνεχίζεται και σήμερα) ως βελτιωτικός παράγοντας εσωτερικά και εξωτερικά.

50 π.Χ. Κέλσιος, Έλληνας παθολόγος. Η Αλόη εισάγεται στην Δυτική ιατρική. 

41-68 μ.Χ. Διοσκουρίδης, Έλληνας βοτανολόγος. Πρώτη λεπτομερής περιγραφή των φυτών που ονομάζεται Αλόη Βέρα. Αναφέρεται ο χυμός συλλέγεται και βράζεται. Σημειώνει ότι η πικρότερη Αλόη θεωρείται αποτελεσματικότερη.

23-79 μ.Χ. Ο Πλίνιος ο παλαιότερος, Ρωμαίος παθολόγος, επαναλαμβάνει γενικά συμπεράσματα του Διοσκουρίδη. Προσθέτει ότι ο χυμός βοηθάει την αναπνοή. 

200 μ.Χ. Η Αλόη έχει γίνει ένα σημαντικό μέρος της Ρωμαϊκής ιατρικής, χρησιμοποιούμενη από παθολόγους όπως τους Γαληνό, Antyllus, Aretaces και πολλούς άλλους. Χρησιμοποιείται όπως περιγράφεται από τον Διοσκορίδη και τον Πλίνιο με μερικές προσθήκες.

700-800 μ.Χ. Κινέζικο “Materia Medical” πρώτη χρήση Αλόης στην Κίνα. Οι Κινέζοι αναφέρθηκαν στο φυτό ως Lu-hui που σημαίνει "μαύρο κατακάθι” ή “Hisiang-Tqan” που αναφέρεται στην πικρή γεύση της Αλόης. Σημειώνεται η αξία της ως βοηθητικού της κοιλότητας των οστών, του πυρετού και των σπασμών στα παιδιά.

900 μ.Χ. Ο Al Kindi Άραβας φιλόσοφος μηχανικός και παθολόγος, αναφέρει ότι η Αλόη βοηθάει στον πόνο από εγκαύματα, έλκη ματιών, μελαγχολία. Προσθέτει ότι η Αλόη χρησιμοποιείται στο Ιράν και στην Αίγυπτο, για να βοηθήσει στην αποτοξίνωση.  

1000-1300 μ.Χ. Ο αποξηραμένος φυτικός χυμός και τα φυτά γίνονται ευρέως αποδεκτά σε όλη την Ευρώπη.

1300-1500 μ.Χ. Επεξεργασμένη Αλόη (αποξηραμένος φυτικός χυμός) εισάγεται στην Αγγλία. Χρησιμοποιείται σε όλα τα Βρετανικά νησιά ως βοηθητικό καθαρισμού εντέρου. Ξηρός φυτικός χυμός εισάγεται από την Αφρική κυρίως από τα νησιά Socotra.

1500-1600 μ.Χ. Τα φυτά παρουσιάζονται στον Νέο Κόσμο από τους Ισπανούς κατακτητές και τους ιεραποστόλους. Φυτεύονται από τις Καθολικές ιεραποστολές και χρησιμοποιούνται εκτενώς από τους ιεραποστόλους και το εγχώριο πληθυσμό ως βοηθητικός παράγοντας σε όλα τα Καραϊβικά νησιά, κεντρική και νότια Αμερική.

1600-1700 μ.Χ. Το φυτό αναπτύσσεται εμπορικά σε όλη την Καραϊβική από τους Ισπανούς ιδιαίτερα στο  νησί Barbados και από Ολλανδούς καλλιεργητές, κυρίως στο νησί Curacao. Φυτικός χυμός εξάγεται από το φυτό και βράζεται.

1700-1900 μ.Χ Το όνομα Αλόη Βέρα χρησιμοποιείται για πρώτη φορά για να περιγραφεί το φυτό από τον Carl Von Linne το 1720. Το επιστημονικό όνομα που δόθηκε, Αλόη Βέρα Linne, χρησιμοποιείται ως σήμερα , ως Aloe Barbandensis Miller. Εκατοντάδες εγγράφων και αναφορών που δημοσιεύονται σε όλο τον κόσμο περιγράφουν πολλές χρήσεις της Αλόης ως βοηθητικού μέσου. Η Αλόη επίσημα καταγράφεται ως βοηθητικό εντέρων και ως προστατευτική ουσία για το δέρμα από την Φαρμακοποιία των Ηνωμένων Πολιτειών (U.S.P.) ΤΟ 1820.

1900 μ.Χ. Το φυτό εξαπλώνεται στις θερμές περιοχές παγκοσμίως για τα βοηθητικά οφέλη του και ως πηγή εμπορεύσιμου φυσικού χυμού ή επεξεργασμένης Αλόης. Ο συνταγματάρχης H.W. Johnson καθιέρωσε το πρώτο εμπορικό Αμερικάνικο αγρόκτημα με Αλόη Βέρα στην Φλώριδα το 1912.

1934 μ.Χ. Το πρώτο σύγχρονο επιστημονικό έγγραφο δημοσιεύεται στις Ηνωμένες Πολιτείες από τον C.E. Collins. Το έγγραφο περιγράφει την χρήση ολόκληρου του φύλλου Αλόης για να βοηθήσει την δερματίτιδα σε περίπου τρις μήνες, το δέρμα επέστρεψε στο κανονικό με ελάχιστα ή κανένα σημάδι και στο κανονικό χρώμα του δέρματος. Ο Collins και ο γιός του υποβάλουν έκθεση σχετικά με την χρήση Αλόης σε πενήντα εθελοντές με προβλήματα από ακτινοβολία, εγκαύματα, έλκη, δερματίτιδα και εγγράφως διαπίστωσαν ότι και οι πενήντα ασθενείς βοηθήθηκαν επιτυχώς. Χρησιμοποιήθηκε το φύλλο της Αλόης που σπάζεται σε μισό ή η αλοιφή που έγινε από τον συνδυασμό χυμού και πηκτώματος. Η αλοιφή περιεγράφηκε ότι είχε ένα κίτρινο χρώμα και μια δυσάρεστη μυρωδιά.

1936-1939 μ.Χ.  (Dr. Carroll S. Wright, Φιλαδέλφεια) - (Adolph B. Loveman,  Λουϊσβιλ) – (Archie Fice, Σινσινάτι) – (Samuel Brown, Σινσινάτι) –(Dr. Frederick B. Mandeville, Ρίτσμον).  Όλοι οι παραπάνω χρησιμοποίησαν το φύλλο Αλόης, όπως περιγράφεται από τον Dr. Collins με μερικές πρόσθετες εφαρμογές, όλες οι εκθέσεις έλεγαν ότι η Αλόη βοηθάει στα εγκαύματα από ακτινοβολία, στα έλκη και την δερματίτιδα.

1940-1941 μ.Χ. Οι T. Rowe, B.K.Lovell και Lloyd M. Parks, σημειώνουν ότι η Αλόη βοηθάει τα εγκαύματα πολύ γρηγορότερα από οποιαδήποτε άλλη διαθέσιμη μέθοδο. Το φύλλο δεν χρειάζεται να είναι φρέσκο για να είναι αποτελεσματικό. Ο βοηθητικός παράγοντας βρίσκεται στον χυμό και στο φλοιό. Ο Rowe δηλώνει ότι το προϊόν θερμάνθηκε σε μια υψηλή θερμοκρασία (με βράσιμο) χωρίς την απώλεια των βοηθητικών αποτελεσμάτων. 

aloe

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Επικοινώνησε

Email

info@aloeverahealth.gr

Διεύθυνση

Sigrou 2, Thessaloniki - Greece, 56430,

Τηλέφωνο/Mobile

+30.2311111306/+30.6987901546

Mockup Image